এ

একখানা মেঘ ভেসে এলো আকাশেএকঝাঁক বুনোহাঁস পথ হারালো।একা একা বসে আছি জানালাপাশে।সে কি আসে আমি যারে বেসেছি ভাল?একখানা মেঘ ভেসে […]

পুৰুষ :- এন্ধাৰ কাতিৰ নিশাতেএখনি নৈৰ পাৰতেএটি ভগা পঁজাতেপানেইৰ কামীহাড় সাৱতিতাইৰ পোনাকণে ফেকুঁৰে — শিশু :- আই ভোক লাগিছেআই ভাত দেআই

এটি মনৰ দুটি মানুহমৰমী সৰগ ৰচে,সৰগী মৰততএই প্ৰিয়জনেআৱেগৰ নাচোন নাচেমৰমী সৰগ ৰচে।। তেনেকে নেচাবা বুকু দহি যায়,অʼ তেনেকে নেচাবা বুকু

এটি কুঁহি দুটি পাতৰতনপুৰ বাগিচাতলহ্‌পহীয়া হাতেৰে কোনেনো ছিঙিলেঅʼ কোনেনো ছিঙিলে? এন্ধাৰ কলা চুলিৰেজবা ফুলৰ পাহিৰেপাপৰিবোৰ উৰুৱাই কোনেনো হাঁহিলেঅʼ কোনেনো হাঁহিলে?

এটুকুৰা আলসুৱা মেঘ ভাঁহি যায়মোৰ বনহংসই বাট হেৰুৱায়।মই আছোঁ শাৰদীয় খিৰিকীমুখতবুকুৱে বিচৰাজনলৈ বাট চাই।। বিজুলী চাকিৰ সৌ তাঁৰবোৰতেনিয়ৰে ওলমি কিবা

এক বিন্দুদুই বিন্দুজীৱনৰঅমৃত পানীপানী এক বিন্দু, দুই বিন্দুহেজাৰ বিন্দু……. লক্ষকৌটি বিন্দুউত্তৰে পানী/ দক্ষিণে পানী/ পূৱে পানী/ পশ্চিমে পানীই নিষ্ঠুৰ মৃত্যুৰ

এইটি বা কোন ওলালেসিংহ কেনি লুকালেনেগুৰ কটা শৃগাল আজিৰাজসভালৈ যায়। পপীয়া তৰা ওলালেসূৰুষ কেনি লুকালেতপস্বী বিড়াল আজিনামঘৰলৈ যায়।গৰ্দ্দভৰে নৃপতি, গৰ্দ্দভে

এই ভিজা ভিজা ৰাতিএই জীৱন জোখা ৰাতিনিজ হাতে জুখিম বুলিলʼলোঁ দুখৰ মালা গাঁঠি।। জীৱন মানেই ৰং নহয়জীৱন মানেই চং নহয়সংগ্ৰামৰে

গাভৰু : এই বিহুৰে উৰুকা নিশামোৰ কলিজা পৰিছে কʼলাচিঠি দিম বুলি চিঠিও নিদিলাতুমি পৰদেশী হʼলা।যোৱাটো বিহুতে কথা যে দিছিলাহʼবা মোৰ

এই বʼহাগ জ্বলন্ত অৰুণ এই বʼহাগ দুৰন্ত তৰুণ। পুৰণি শত শতবʼহাগ মাহৰজহি-খহি যোৱামূল্যবোধৰমৈদাম খান্দি খান্দিহাড়বোৰ নিকা কৰিঅস্ত্ৰ সাজি সাজিলৈ নিশ্বাসকোনে