Author name: admin1

দুৰ দিগন্তত দেখিছোঁ ৰিণিকি সোঁৱৰণী বগ উৰাউৰি উৰি উৰি মাথোঁ মোৰ দিনান্তক উপলুঙা কৰি ফুৰা। চেনেহ-সাগৰ মথিলোঁ কতনা ৰহণ জিলিকি

কথাঃ মোৰ জীৱন-ৰথ এবাৰ হঠাতে থমকি ৰৈছিল, এনেতে- গীতঃ দেহ ৰন্ধ্ৰে ৰন্ধ্ৰে তুলিলে শিহৰণতোমাৰ ওঠৰ পৰশে,মোৰ ছন্দে ছন্দে উঠে প্ৰেমৰ

দিহিঙে-দিপাঙেআজীৱন ঘূৰিলোঁজীৱনৰ টোকাৰী বাই।শতিকা-শেষতথমকি চাওঁ যেমৰণৰ তোৰণ নাই। জীৱন গলিলমৰণ গলিলকোন যে কাহানি যায়,দেহতত্বৰো তত্ব লুকালমানুহে মানুহক খায়। নতুন শতিকা

ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ ঢাকেই বজালি।লাখ্ লাখ্ তহঁত থাকিও একো নেপালি। খাটি খোৱা তহঁতবোৰক দোস্ত কৰি লৈকুবু্দ্ধিৰে

গীতৰ কথা: জয়ন্ত বৰুৱা :: সুৰ: অজিত সিংহ ধুমুহা নাহিবি,পচোৱা নাহিবিনুনুমাবি ইগছি চাকি এই চাকি নুমালে,এই শিহা শুকালে মহাদেশ ধৰিব এন্ধাৰে ঢাকি ইগছি চাকিৰ

ধম্‌ধমাধ্‌ম ধম্‌ধমাধ্‌মজীৱন মাদল বাজেআজি নতুন নতুন মনৰ মানুহনতুন ভাৱে সাজে। গিজিতা গিজাওঁ গিজিতা গিজাওঁৰঙা জবা ফুলছটো বড় গৰীৱ নাইনাই জাতি

ডেকা :- ধুনীয়া ৰঙৰ নতুন পাহিৰতুমি মোৰ পদুলিৰ কেতেকী ফুলতাকেই দেখি মই ভোল যাও। গাভৰু :- কেতেকী নহওঁ মই সুৰুযমুখীপুৱাৰ

ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ ঢাক্ ঢাকেই বজালি।লাখ্ লাখ্ তহঁত থাকিও একো নেপালি। খাটি খোৱা তহঁতবোৰক দোস্ত কৰি লৈকুবু্দ্ধিৰে

হেʼ হেʼ হেʼ ঢোলে-ডগৰেহেʼ হেʼ হেʼ হিয়াৰ উমেৰেনেদেখা এনাজৰীৰেবান্ধো আমি পাহাৰ শিখৰৰেমহান চিয়েমক। হেʼ হেʼ হেʼ চেৰাপুঞ্জীৰেহেʼ হেʼ হেʼ ভিজা