হু হু ধুমুহা আহিলেও

(হু হু ধুমুহা আহিলেও
হে মোৰে মনৰ মানুহ,
সুখে দুখে
তুমি মোৰ সৈতে
থাকিবানে–?)

হু হু ধুমুহা আহিলেও
আকাশ কʼলা মেঘে ছানিলেও
ৰিম্‌ঝিম্‌ বৰষুণ পৰিলেও
তুমি যেন থাকাঁ মোৰ কাষতে।
হু হু ধুমুহা আহিলেও–

জীৱনৰ প্ৰথম তৰীত
প্ৰথম যাত্ৰী হৈ বহিলাঁ
বুকুৰ তপত উম যাচি,
ভয়াৱহ চাকনৈয়া দেখিলেও
তুমি যেন থাকাঁ মোৰ কাষতে।
হু হু ধুমুহা আহিলেও–

শৈশৱ পাৰ হʼল, কিশোৰ হʼলোঁ
কৈশোৰ পাৰ হʼল, যুৱক হʼলোঁ
যৌৱন-জোৱাৰত নাও মেলি
আশাৰ পাল ৰূপে তোমাকে পালোঁ।

আঁচনিৰ সাগৰতে
সাহসৰ স্বাক্ষৰ কৰিলাঁ
নিৰাশাৰ চকুপানী মচি
দুঃসহ বেদনাত ভুগিলেও
তুমি যেন থাকাঁ মোৰ কাষতে।
হু হু ধুমুহা আহিলেও

 ৰচনা কাল : ১৯৬৪