ময়ূৰী ময়ূৰী

নায়ক: ময়ূৰী ময়ূৰী
নয়িকা: সুদৰ্শন, সুদৰ্শন
নায়ক: মন ময়ূৰী
         তুমি যেন মোৰ বন ময়ূৰী        
         তুমি যেন মোৰ মন ময়ূৰী
         মই আলফুল ডাৱৰ
         তুমি যেন চঞ্চলা বনৰ নিজৰা
         পাৰশিচা মোৰ প্ৰেমৰ সাগৰ।।
         
নায়িকা: সুদৰ্শন, সুদৰ্শন
         কাবৌ কৰোঁ, হাতজোৰ কৰি,
         উন্মত্ত প্ৰেমেৰে মন নিনিবা হৰি
         ভয় লাগে কেতিয়াবা কাহানিৰ ভুলে
         যদি আহে সগোপনে পিছলা ভৰি,
          মই বাট হেৰুওঁৱা এক মন ময়ূৰী।
         
নায়ক: ময়ূৰী, ময়ূৰী
         কত জনম ঘূৰি খাই হাবাথুৰি
         তোমাকেই যেন ফুৰিছোঁ বিচাৰি
         এই পূণ্য ক্ষণত দিছাহি ধৰা
         মোক শূণ্য শূণ্য মন পূৰ্ণ কৰি
         মই বিচাৰি ফুৰা মোৰ মন ময়ূৰী।
         
নায়িকা: কি যে কৰোঁ, কি যে নকৰোঁ
           আগবাঢ়ো নে নাবাঢ়োঁ;
            শঙ্কা নে কিবা লাজ
            প্ৰভাততে হয় কি সাজ।
           
নায়িকা: কথা — অনুকম্পা নে প্ৰশ্ৰয়
          নে সংশয়হীন আশ্ৰয়?
           তুমি বৰষাৰে জুই ৰূপ ধৰি
          কম্পিতা ময়ূৰীক বলিয়া কৰি
          হৰি নিলা মোৰ মন-প্ৰাণ,
          সুদৰ্শন অʼ সুদৰ্শন।
         
নায়ক:     ময়ূৰী, ময়ূৰী  
নীয়িকা :   ৰিম্‌ঝিম ৰিম্‌ঝিম নাচিছে
           প্ৰেমৰে বৰষা বৰষিছে —           
নায়ক: ডাৱৰে ডাৱৰে আজি ডঙ্কা বাজে
            মন ময়ূৰী হিয়াতেই ৰাজে।
           
নায়ক: ময়ূৰী
নায়িকা: সুদৰ্শন
নায়ক: ময়ূৰী
নায়িকা: সুদৰ্শন
নায়ক: ময়ূৰী
নায়িকা: সুদৰ্শন।।