নৱ নৱ বʼহাগ আহে
সৰু ফুলে মিচিকি হাঁহে
মনে তোমাক ধিয়ায়।
নৱ নৱ মিলন নিশাৰ
সৰু তৰা জকেমকায়
মনে তোমাক ধিয়ায়।
স্বপ্ন হৈ ৰচনাত
মেদিনীৰ হাঁহি বঢ়ালা
তুমিয়েই মোৰ আপোন বৰ
সৰগৰ সুৰ সজালাঁ।
নৱ নৱ মোৰ ৰচনাকে
শুনোতাই গুণগুণায়
মনে তোমাক ধিয়ায়।
ইযে ভাগ্য সু-আৱাহনী
শতবাৰ মানি লʼলোঁ
অভিজ্ঞতা উপচি পৰে
জলধিত মানসৰো
লেখা লহৰ যে ধুনীয়া
হিয়া যে ৰূপতে নাচে
মনে তোমাক ধিয়ায়।
মুমূষু ৰিক্ত গানে
কʼত নিৰৱে ভবায়
সেই দিন যে পাৰ হৈ যায়
যি সময় নাহে দুনাই
দেখে মিলন বাসনা
অপৰূ পিয়াসে
মনে তোমাক ধিয়ায়।
ৰচনা কাল : ১৯৭১